سلام
من یه نفر رو دوس دارم که تا حالا ندیدمش و چند ساله چت میکنیم و تلفنی صحبت کردیم
ما بی نهایت همدیگرو دوس داریم
اون برای ادامه تحصیل رفته خارج از کشور
قبلا میگفت بدون من نمیره تحت هیچ شرایطی و بدون من نمیتونه زندگی کنه اما خب رفت و گفت شرایط اینطور بوده
من هنوز درست با این مساله کنار نیومدم
گاهی وقت ها احساس میکنم نمیتونم درکش کنم و اون من رو اصلا دوس نداره و.... و جالب اینجاس که من به دوس داشتن خودم مطمئنم ولی اونم گاهی میگه من درکش نمیکنم و دوستش ندارم
یعنی سوتفاهمات به خاطر رووابط اینترنتی ما زیاده
من نمیتونم حرفامو همشو بهش بزنم
من احساس تنهای میکنم و فقط اونو دوس دارم
همه ی خواستگارها رو هم با بدبختی دارم رد میکنم
تمام غرور و شخصیتم رو گذاشتم کنار و نصف رابطه دارم بهش التماس میکنم
خودم رو گم کردم عصبی شدم بهانه گیر شاید.....